اخبار سبزوار پيام : فرهنگی و هنری

سایت نکوداشت استاد سبزواری نوشت /یکی از سروده های حماسی و خاطره انگیز استاد حمید سبزواری سروده همپای جلودار است . این سروده وقتی با آهنگ و صدای خوب حسام الدین سراج خواننده معروف کشورمان خوانده شد ،اثرگذاری دو چندانی پیدا کرد و در ذهن و خاطره شنوندگان برای همیشه ثبت شد.
همپای جلودار در رابطه با مقاومت مردم لبنان و فلسطین سروده شد و دامنه اثرگذاری آن از ایران بیرون رفته و بین رزمندگان لبنانی و فلسطینی نیز اثرات حماسی خوبی به جای گذاشت.
جالب اینجاست که حتی معمار کبیرانقلاب حضرت امام خمینی (ره) نیز تحت تأثیراین ترانه حماسی قرار گرفتند و به آن توجهی خاص نشان دادند.
در ادامه توضیحاتی در مورد این سروده را به نقل از مجله کیهان فرهنگی به قلم آقای تورج زاهدی منتشر می کنیم :
این اثر،با دکلمه زیبا و تأثیر گذاری که‏ ابتکارش به خود سراج تعلق داشت،به‏ سرود ماندگاری تبدیل شد که هنوز هم پس‏ از گذشت سال‏ها،در یاد و خاطره‏ علاقمندان محفوظ مانده است.
سرود«همپای جلودار»دارای براعت‏ استهلال است،و همچنان که از نامش‏ برمی‏آید،به سجایای رهبر،و خلوص و ارادت پیروان او می‏پردازد.در این جا هم‏ می‏بایست قوه تصور را به کار انداخت و خود را در آن شرایط زمانی و مکانی قرار داد،تا امکان درک و فهم قدرت شگفت این سرود فراهم شود.در شرایطی که عاشقان‏ سینه چاک حضرت امام(ره)تحت هدایت و به دستور او جان خود را نثار اسلام‏ می‏کردند،و به هیچ ترسی از مرگ،جلوی‏ ارتش تا بن دندان مجهز عراق،سینه سپر می‏کردند،می‏توان تصور کرد که با شنیدن‏ این سرود(نوای عمیق و مؤثر سراج و صدای‏ خوش خود او،به همراه کلمات جادویی و منقلب کننده سبزواری)چگونه به جوش و خروش درمی‏آمدند و بر آتش عشق به اسلام‏ و رهبر اسلامی‏شان می‏گداختند.
هرگز نبایستی تصور کرد که این‏ تأثیر پذیری،فقط به امت مسلمان تعلق‏ داشت،و رهبرشان را در بر نمی‏گرفت.
این نکته نادره و ظریف،از زبان خود سبزواری،لطف و عذوبت دیگری دارد: «شبی مرحوم سید احمد آقا،از من و آقای‏ زورق دعوت کرد که برای صرف شام،در منزلش خدمت برسیم.آقای زورق یکی‏ دیگر از شعرای انقلابی بود که در کنار من و حجت الاسلام و المسلمین بهجتی«شفق» طبع شعری داشتیم و اغلب با هم بودیم.
آن شب هنگام صرف شام،موضوع‏ صحبت طبق روش معمول،به همین مباحث‏ کشیده شد.من که دل پری از جمع بندی‏ مسایل فرهنگی و نحوه کارپردازی آن‏ در جامعه داشتم،شروع کردم به گلایه و از کمبودها و نواقص آشکار در این خصوص‏ سخن گفتم.خوب می‏دانستم که حاج‏ احمد آقا،با آن طبع والا و همت بلندی که‏ دارد،درست مانند پدر بزرگوارش به‏ مباحث فرهنگی علاقمند است.
من از این بابت گلایه داشتم که آقایان، نه فقط به امور فرهنگی بی اعتنا هستند و حتی‏ امکانات اولیه را هم دریغ می‏دارند،که حتی‏ خشک طبعی را به آنجا رسانده‏اند که به تکفیر هم می‏پردازند.
حاج احمد آقا با مهربانی ذاتی و همیشگی‏اش لبخندی زد و مرا مورد لطف و مرحمت قرار داد.دلجویی حاج احمد آقا، مرا بسیار آرام کرد و از آن حالت پر تنش بیرون آورد.
وقتی کاملا آرام شدم.آن وقت‏ حاج احمد آقا که هنوز لبخند تسکین بخش‏ خود را بر لب داشت،مرا مورد خطاب قرار داد و گفت:اتفاقا حضرت امام(ره)سخت‏ به اشعار شما التفات دارد.
من و زورق کاملا برانگیخته شدیم،و توجه‏مان به شدت جلب شد.لذا از حاج احمد آقا خواستیم لطف کند و در این مورد،مثالی بزند.او خندید و چنین‏ گفت:یک شب دیدم حضرت امام(ره)در حیاط قدم می‏زند و به صدای یک رادیوی‏ بسیار کوچک ترانزیستوری گوش می‏دهد. آن قدر با توجه و دقت گوش فرا می‏داد،که‏ حتم کردم می‏بایست موضوع مهم و خطیری‏ باشد.
رادیو آن قدر کوچک بود که در مشت‏ جا می‏گرفت،و حضرت امام(ره)آن را به‏ گوش می‏سپرد که صدا را به نحو دقیق‏تری‏ بشنود،و هیچ نکته‏ای را ناشنیده و تلف شده‏ باقی نگذارد.
کمی که جلوتر رفتم،متوجه نکته عجیب‏ دیگری شدم.حضرت امام(ره)هیچ گاه‏ رعبی به دل راه نمی‏داد،و در مقابل‏ بزرگترین فاجعه‏ها و خطرات نیز خونسردی‏ خود را حفظ می‏کرد؛در آن لحظه خاص، دچار هیجان شده بود و با التهاب آشکاری‏ به مطالب رادیو گوش می‏داد.من صدای‏ رادیو را نمی‏شنیدم،ولی می‏دانستم که‏ می‏بایست موضوع بسیار مهمی اتفاق افتاده‏ باشد.،که حضرت امام(ره)را اینچنین به‏ هیجان آورده است.
وقتی کاملا به او نزدیک شدم و در کنارش‏ قرار گرفتم،در کمال حیرت متوجه ارتعاش‏ در دست ایشان شدم.به راستی که جای‏ نگرانی و دلواپسی بود.آخر رادیو در باب‏ چه مطلبی سخن می‏گفت،که حضرت امام‏ (ره)را به لرزه درآورده بود؟
حضرت امام(ره)که متوجه شد نظر من‏ کاملا جلب شده است،و می‏دانست که با توجه به شخصیت استوار و محکم او،چقدر از هیجان او دچار بیم و اضطراب شده‏ام، رادیو را به دستم داد و گفت:گوش بده!
وقتی رادیو را به گوشم چسباندم،متوجه‏ شدم دارد سرود«همپای جلودار»را پخش‏ می‏کند.هرگز نمی‏توانستم تصور کنم آن‏ چیزی که حضرت امام(ره)با آن دقت و هیجان به آن گوش فرا می‏دهد،یک قطعه‏ موسیقی است.پس حضرت امام(ره)برایم‏ توضیح داد که آن سرود درباره او به عنوان‏ رهبر انقلاب،و امت مسلمان انقلابی‏ (به تصویر صفحه مراجعه شود)
است.و او زیر بار وظیفه‏ای که بر عهده‏ داشت،و احساس تعهدی که در قبال اسلام‏ نسبت به خود حس می‏کرد،و آن سرود نیز به نحو مستقیمی بر آن تأکید می‏ورزید، احساس مسوؤلیت می‏کرد،و با توجه به‏ روحیه مسوؤلانه‏ای که داشت،آن قدر تحت‏ تأثیر تعهد و وظیفه‏اش قرار گرفته بود که‏ آنچنان آشکارا می‏لرزید!
وقتی سخن حاج احمد آقا به این جا رسید،بیش از پیش به عظمت و بزرگی‏ امام(ره)پی بردم.و دریافتم چگونه بر تمامی‏ جزییات اطرافش،تا حدی که حتی یک‏ سرود را هم از نظر دور نمی‏دارد،اشراف‏ دارد.
(منبع : کیهان فرهنگی / شهریور 1381 / شماره 191 / صفحه 23 تا 29)
در رابطه با تأثیرگذاری سرود همپای جلودار دیگر هنرمندان و هنرشناسان کشور نیز اظهار نظراتی کرده اند . از جمله این افراد آقای مشفق کاشانی شاعر پیش کسوت انقلابی است که "همپای جلودار" را چنین وصف می کند :
«یکی از زیباترین آثار استادسبزواری که توسط آقای سراج اجرا شد "همپای جلودار" است . این شعر آنقدر تأثیر داشت که بچه های لبنانی و فلسطینی همه این شعر را حفظ هستند.»
به کوشش : امید برومندی