اخبار سبزوار پيام : مذهبی

سفره معنوی/24/

رمضان مطلع انوار قدسی

   رمضان فصل همهمه و هلهله قدسیان است در بهار بخشایش و غفران.

 سفره معنوی ذکر جمیل بندگی است برای چشیدن گوارای رحمت واسعه معبود جهانیان و مقصود سالکان.

بسم الله الرحمن الرحيم
"للهمّ إنّي أسْألُکَ فيه ما يُرْضيکَ وأعوذُ بِکَ ممّا يؤذيک وأسألُکَ التّوفيقَ فيهِ لأنْ أطيعَکَ ولا أعْصيکَ يا جَوادَ السّائلين".

«خدايا من از تو مي‌خواهم در آن آنچه تو را خوشنود کند و پناه مى برم بتو از آنچه تو را بيازارد و از تو خواهم توفيق در آن براى اينکه فرمانت برم ونافرمانى تو ننمايم اى بخشنده سائلان».

مساله روز:
احكام كفاره روزه

آيت الله مكارم شيرازي
اگر نذر كند كه روز معيّنى را براى خدا روزه بگيرد چنانچه عمداً روزه نگيرد يا روزه خود را باطل كند بايد كفّاره بدهد و كفّاره آن مانند كفّاره ماه رمضان است.

آيت الله صافي گلپايگاني
اگر نذر كند كه روز معيني را روزه بگيرد، چنانچه در آن روز عمداً روزه خود را باطل كند، در كفاره آن دو قول است: يكي اين است كه يك بنده آزاد نمايد و يا دو ماه پي‎در پي روزه بگيرد يا به شصت فقير طعام دهد و اين قول در صورت اختيار آزاد كردن بنده يا اطعام شصت فقير مطابق با احتياط است و قول ديگر تخيير بين آزاد كردن يك بنده و طعام دادن به ده فقير يا پوشاندن آنها و اگر هيچ يك را نتواند، سه روز پي‎درپي روزه بگيرد.

آيت الله سيستاني
اگر نذر كند كه روز معينى را روزه بگيرد، چنانچه در آن روز عمداً روزه خود را باطل كند، بايد كفاره بدهد و كفاره آن در احكام نذر خواهد آمد.

آيت الله وحيد خراساني
اگر نذر كند كه روز معينى را روزه بگيرد، چنانچه در آن روز عمداً روزه خود را باطل كند، بايد كفّاره بدهد، و كفّاره مخالفت نذر كفّاره مخالفت قسم است كه در مسأله «2734» خواهد آمد.

آيت الله مظاهري
اگر نذر كند كه روز معيّنى را روزه بگيرد، چنانچه در آن روز عمداً روزه خود را باطل كند بايد كفّاره نذر بدهد و كفّاره آن اين است كه ده فقير را سير نمايد يا سه روز روزه بگيرد.

آيت الله موسوي اردبيلي
اگر نذر كند كه روز معيّنى را روزه بگيرد، چنانچه در آن روز روزه خود را باطل كند، بايد قضاى آن را به جا آورد و چنانچه عمدا آن را باطل كرده باشد، بايد علاوه بر قضا، كفّاره نيز بپردازد و كفّاره آن همان كفّاره مخالفت با قسم است كه در مسأله 3302 بيان شده است.

مقلدان حضرت آيت‌الله خامنه‌اي نيز مي توانند استفتائات خود را در اين خصوص از طريق سايت http://www.leader.ir/langs/fa/index.php?p=istifta مطرح كرده و پاسخ آن را دريافت نمايند.

رهایی از فکر گناه

هرگاه فکر گناه بر کسی هجوم برد، نباید آن را انجام دهد، بلکه با پناه بردن به خدا و توکل بر او از دام شیطان رهایی یابد، امام صادق (ع) فرمود: کسی که به فکر گناه افتاد، انجام ندهد؛ زیرا چه بسا بنده‌ای در حضور خدا مرتکب گناهی می‌شود و خدای بزرگ می‌فرماید: به عزت و جلالم قسم، از این پس تو را نمی‌آمرزم.

ذکر خدا راه رهایی از گناه : کسی که از خود غافل شود، شیطان از او غافل نیست. پس انسان باید حسابگر خویش باشد و از سرمایه خود به خوبی بهره گیرد.

 امام صادق (ع) می‌فرماید: شیطان توان وسوسه کردن بنده‌ای را ندارد، جز آنکه او را از یاد خدا اعراض کند و فرمانش را سبک شمرد و به نافرمانیش روی آورد و آگاهی خدا از اسرارش را فراموش کند.

 نیز فرمود: هرگاه شیطان وسوسه‌ات می‌کند تا از راه حق گمراهت کند و خدا را از یادت ببرد، پس از او به خدا پناه ببر [و برخدا توکل کن]، که او به کمک حق بر باطل آید و مظلوم را یاری رساند؛ چرا که خود فرمود: شیطان بر مومنان و بر کسانی که بر خدا توکل کنند سلطه‌ای ندارد.

 به فرموده امیر مومنان (ع): مطمئن‌ترین فرصت برای تهاجم شیطان، زمانی است که کسی گرفتار وسوسه گناهانی مانند عُجب و خودپسندی و خودبسندی و… شده و مدح و ثناگویی و تملق دیگران را درباره خود دوست بدارد [و از این حالت‌ها به خدا پناه نبرد]. نکته‌: یاد خدا و پناهندگی به او بهترین راهکار رهایی از دام شیطان است؛ چون هیچ زمان و زمینی خالی از حضور خدا نیست، هیچ زبانی هم نباید ساکت و خاموش از یاد خدا باشد؛ زیرا نیاز بشر دائمی است و بهترین عامل رفع نیاز، یاد خدای بی‌نیازی است که همواره در صدد رفع حاجت نیازمندان است، از این رو اگر در زمان یا مکان یا با زبانی از این فرصت استفاده نشد جز حسرت محصولی نخواهد داشت.

 مصداق ذکر : امام صادق (ع) می‌فرماید: ذکر خدا، تنها گفتن «سبحان‌الله والحمدلله ولا اله الا الله والله اکبر» نیست، بلکه ذکر خدا، به این است، ‌هرگاه به چیزی فرمان دهد پیروی کنی و از چیزی نهی کند ترکش کنی.

 همان طور که اصل ذکر در اسلام توصیه شده است، کیفیت آن نیز بیان شده است که ذاکر باید از ذکر مأثور از شارع مقدس بهره گیرد و هرگز به دنبال ذکر اختراعی نرود، چنان که سفارش بزرگان اهل معرفت نیز همین است.

 ذکر مأثور هر چند با زبان یا قلم باشد، عملی صالح است؛ ولی هرگز سید اعمال صالح نخواهد بود، بلکه ذکر قلبی -که بر همه اعضا اشراف دارد و ذاکر بودن رضای الهی، قبض و بسط، اخذ و اعطا و بطش و نشط ندارد- سیادت همه کارهای صالح حتی ذکر زبان یا قلم را عهده دار خواهد بود؛ یعنی در سیرت و روش خود انصاف و مواسات دارد و حیثیتی غیر از حیثیت دنی ندارد، پس ذکر آنها ذکر خداست.

 امام صادق (ع) می‌فرماید: کسی که زیاد به یاد خدا باشد، خدا او را در سایه بهشتش جای دهد.

نکته: کثرت ذکر خدا، دشمن او را دفع و منع می‌کند؛ زیرا ابلیس با همه سپاه و ستاد داخلی و خارجی خود در صدد وسوسه و نفوذ در حریم دل است که با ذکر مدام می‌توان او را رجم کرد و مانع نفوذ او شد، چنانکه از آسیب‌های او نیز رافع است؛ زیرا اگر در اثر سستی شخص، شیطان در او نفوذ کرد می‌توان اثر تلخ پدیده آمده را با کثرت ذکر رفع کرد، همچنین وسیله جذب است؛ زیرا جذب یاد خدا نسبت به بنده، مرهون یاد خدا بودن است.

 بنابراین باید دائما به یاد پروردگار بود، تا از این برکات فراوان بهره ‌مند شد. اگر چنین شد، خوف الهی سراسر وجودش را فراگیرد و دلش نرم و درونش آرام شود و اشک شوقش از دیده فرو ریزد.

منبع: مفاتیح الحیات آیت‌الله جوادی آملی(منبع ایسنا)

---